gözünü açamadý günlerce baþý nakýþlý beyaz yastýkta kaldý ateþler içinde kor ateþler evin direðiydi o düþtü elden ayaktan ekmek bölemedi elleri ýslýk çalamadý dudaklarý ayakkabýlarýný giyemedi günlerce kara gözleri aðlayamadý acýya sevince gülemedi bunlar ne ki bunlar ne ki diyecekleri vardý daha diyemedi onlarý diyemedi anlatamadý onu bekleyenlere düþlerini caný daraldý nutku tutuldu beladan gözü karardý gün içinde acýlardan düzen veremedi yüreði diline kalemi tutamadý ki elleri þiir yazamadý
þiiri vurdular aman dinlemeden
bilin ki kusursuzdu arý edebi biliyordu biliyordu töreyi töre töre olalýberi bir karakalem bir dal kagýttý bütün derdi çok istedi bunlarý çok bu yüzden düþtü baþý damlara döþeklere nakýþlý beyaz yastýklara
þiiri vurdular dostlar haberiniz ola
Þükrü BEÞÝKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Beşiktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.