1-
Ana kuðu
Soðuk kuyusunda yurken
Sele verdi boynundan öpük
Beyaz cücüðünü: Gitti incindi
Dönse, çýðlýðýnýn gülü açar içre
Çaresiz çýktý sudan ana kuðu
Taptaze nergis de kokusu: Kalmýþtý tek
Yelkenine yön olan
Yýlkýnýn mavi ustasý meþale baðýþladý
Siyah yýldýzlarý yutmuþ anneye
Derelerde þakýdý su
Ve gökyüzü ýþýklarý
Yaslandý daðlara
Annenin gözleri, yaktý evreni
—çaresiz küçüktür dünya dedi
Zambak titremesiyle ayrýldý oradan
Biraz mahcup baþa döndü
__Cücüðün boynu elinde lâkayt kalmýþsýn barýþa
cývýldayan ölüm tütmekte o kutlu ikindiyi
2-
Ey ancak kendisine kanat gerebilen
Örtülmüþ karanlýðý korkan acý yolcu
Ýzin ver mavera beþik olsun çocuklara
Çaðýn melaneti savaþa sýðýnma
Tan alacasýnýn terkisine kurulup
O nazlý ahenge iþaret fiþengi dikme
Firarî haþhaþ gelinlikleri sarýp
Gezme; mercanlý gölgelikleri
Yoksa bu þiddet üreyecek
Dahi köpeklerin karanlýk sürüsü
O yumurta deliðinde pusmuþ
Tütecek dað baþý iskelesinde
Fýrtýnayla eðileceksin
Ateþli karanlýkta
Ey bunaltý daðlarý!
Ey masal ölüleri!
Ey parýldayan hayat!
Ünlem iþaretini nereye býraktýnýz?