Kadýn, yüzümde bir þey arýyormuþ gibi baktýktan sonra þöyle dedi: “Çok merak ediyorum, gerçekten bu mutsuzluðunun sebebi ne?”
“Lorca” dedim, “Kurþuna dizildi.”
“Ne? Lorca da kim?”
“Boþver.”
“Bence uzun süre yalnýz kalmýþsýn.” Dedi.
“Hayýr, aksine çok kalabalýktým. Biliyor musun, peygamberler akýllý adamlardý.Toplumdan soyutlanmak için bir maðara buldular kendilerine. Þimdi boþ bir maðara bile yok. Nerde yalnýz kalabilir insan? Doðadaki tüm seslerden uzak kalabilmek mümkün mü? Ýþte gerçek yalnýzlýk budur…”
“Of bence aklýný kaçýrmýþsýn… Bir psikoloða gitmelisin.”
“Psikoloða gitmek istemediðim için barlara gidiyorum.”
“Herþeye cevabýn var.”
“Buraya gel…” dedim ve üzgün aðzýný öptüm.
“Bir deliyle yatýyorum.” Dedi.
“Delilik bulaþýcý deðil, korkma. Hadi tekrar yapalým.”
Gülümsedi:
“Tamam, ama bu kez kamýþýna tuz dökme. Canýmý yakýyor...”
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.