öyle sinsi ve aðýr adýmlarla geldiler ki, daha sert ölümden bile ezdiler kýr çiçeklerinin renklerini, karanlýk öfke ve küfürlerle. oysa gün, her gün gibi açýlmýþtý, yeni bir sayfa olup önümüze hiç aklýmýza gelir miydi yýrtacaklarý, peteði dolmamýþ kovanlarý ve daðlarda kartal yuvalarýný.
aðacýndan kopmuþ söðüt dalýydýlar ve ölmüþ balýk kýlýðýnda savurdular fýrtýna hüviyetiyle, bütün dalgalarý, damla damla. soluksuz kaldý gecede yakamozlar, aðladýlar, bakýp ay ýþýðýna ne deniz kuþlarý vardý ortada, kanadýna sýðýnýp kurtulacaklarý ne de tutunacak bir zeytin dalý.
/bütün sokaklara girdiler ve sonra bütün evlere…/
ýslak iç çamaþýrlarýný sildiler kurumadan, arka balkonlarda yeniden yazdýlar kendi dilleriyle týka-basa, kirli torbalarýna. ve sonra perdeler ve gece lambalarýný, yatak çarþaflarýný da topladýlar duvarlara sinmiþ ne kadar varsa, sevda fýsýltýlarýný sildiler, kendi yaþayamadýklarýný.
/ama biz aydýnlýðý beynimize saklamýþtýk, bulamadýlar…/
öyle sinsi ve aðýr adýmlarla geldiler, daha sert ölümden bile ve görevimiz bitti dönelim artýk dediler, gönderildiðimiz yere. býraktýklarý gecenin içinde, bir kývýlcým göz kýrptý pervaneye o kývýlcým ýþýk oldu, pervane de çiçek ve daðda kartal yuvasý ve deniz ve yakamoz ve zeytin dalý.
/ve onlar kurgularý bitip gittiler, ay ýþýðý güldü, güneþ oldu/
Cevat Çeþtepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.