esniyor göðün yedi rengi
etrafa saçýýlýyor aðaçlarýn heceleri
yapraklar bir tren garýnda kimsesizlik
beklemeden
kimseye sözünü dahi etmeden
akþam olunca, annem açýyor hüznün mavi kilidini
uyuyor su
hamd olsun
bir kitap gibi sarýlmamaklar sarýlýyor vakte
sevgili, filizlenen güneþin ay’a kardeþ türküleri
filmler bitiyor
sayfalar kapanýyor
þiirler susuyor
arkamýzdan koþtuklarýný biliyorum
kaydedilmiþ ilk melek sesi zannediyorum
’beni hiç terk etme’
kopuyor aðlarýndan saraylý bilgiler
odada arý zehri
örümcek sütü
deniz, bir üzümün en mavi hali
sarhoþ olan gemi
üþüyor kadýna ait her bir söz
erkekler aðlamaz
boynuna dolanýyor üþüyen sözcükler
varýlan yer bir meleðin sesi
kanýyor sað omzumuzdaki meleðin gözleri
soruyor solda ki:
-yazayým mý þimdi?