Sesin uzaklarda.
Bir çýnlama beliriyor kulaðýmda onunla alakalý,
yüreðime bir sýzý iniyor.
Bulutlarýn arasýndan beliren sarý sýcak bir ýþýk hüzmesini saçlarýn sanýyorum bir an;
tam da yiteceðinden kaygýlanmýþken kayboluyorsun.
Kaybedenim daima,
þimdi de…
Seni görüyorum bir anda ve gözlerime inanamýyorum.
Bir tatlý sevinç gibi geliþin.
Küçükken öðretmediler ki, gülmenin ayýp olduðunu
Öðretselerdi bu denli sevinç çýðlýklarým olmazdý.
Yataðýmdan çýktýðým gibi koþuyorum,
koþuyorum,
çýrýlçýplaðým.
Gelen geçenler þaþkýn bakýþlarýyla beni seyrediyorlar.
Öldürür gibi bakýyorsun.
Kýzýyorsun bana,
nasýl olur da böyle çýrýlçýplak sokaða fýrlayabildim, diye.
Gökyüzünden ödünç üç yýldýz alýyorum.
Göðüslerime ve önüme tutuyorum utanarak.
Ellerim yýldýzlarý tutarken,
senin bana sarýlmaný bekliyorum.
Oysa sen,
kýzgýn,
gidiyorsun.
Caným acýyor ya, oradan anlýyorum gidiþini…
Yaðmurlarda aðlamak huyum yoktur ya,
geliþin bitmeden gidiþin olunca tutamýyorum.
Yaðmur biterse göz yaþlarým diner, sandým.
Dinmedi.
Dinmeyecek.
Silsen de kurumayacak göz pýnarlarým
Yaðmur bulutlarýn dolu içimde,
Gitmedi.
Aðlamakla geçseydi ömrüm de,
sensiz geçmeseydi.
Sensiz olunca ben olmanýn imkansýzlýðý çýkýyor ortaya.
Bir çare yok yokluðuna ki, çare olsun
Boynumda asýlý utancým, baþýmý kaldýramýyorum.
Karanlýðýn sebebi ýþýksýz kalmaktan ibarettir.
Her sabaha karþý, vurdum karnýndan
Güneþi yamadým, kara mizahla
Uzat dudaðýný, öp pak alnýndan
Titriyor ellerim, ýsýtaný yok…
Olmayacak, diyorlar; o gelmedi.
Gördüðün rüya…
Ýnanamadým
Beni çok sevdiðini anlatmaya çalýþtým.
Güldüler.
Sen de gülermiþsin ardýmdan onlar gibi,
Öyle dediler…
Göz pýnarlarýmý gösterdim
Bakýn ben bir onun için aðlarým
Ne çok aðladýðýmý görmüyor musunuz?
Göz pýnarlarýn kurumuþ dediler
Yani sen hiç sevmemiþ miydin beni,
Ben boþ yere mi aðladým durdum?
Hiç ölmedin mi sen benim uðruma?
O zaman tutmayýn beni, sakýn tutmayýn
Býrakýn öpsün yanaklarýmý topraðýn…