AŞKIN USLANMAZ ÇOCUĞU
’ bende býraktýðýn iz kadar büyürsün yüreðimde ’
Hasreti isa
art arda flaþlar patlýyor yüzünde
ve sen sevgiyi hâlâ hayata geçiremiyorsun
gölgesinde bir güneþ oturur gözlerinin
güvertelerinde ayaklarýn sürüklenir
her renk maviye dönüþür sende
adýn ihanete yakýn durur Schindler’in listesinde
aþkýn uslanmaz çocuðu koydum adýný
ve üç nokta yan yana
yana yakýla düþ kollarýma
adýn karanfillerle anýlýyorsa hiç korkma
aklýnda kasýn diye nal çivisiyle çakýyorum adresimi alnýna
ben yeþil gözlerindeki aleve susayan erguvan
günün dili aðýr aðýr susar
akþamý bir mantarla zehirler zaman
hangi öyküde rastlasam sana baþýný arka sayfaya yaslýyorsun
yokluðuma da alýþ
dayan biraz daha dayan mý diyorsun
aþka dön yüzünü ki daðlar bizden cesur çocuklar istiyor
rahminde bir urla beslense de acý dur çocuklara
yoksa dünya baþtan sona iþgal altýnda
yalnýzlýkla nikah kýyýlmaz usta
göðüslerin ter içinde geçiyorsa geceden
biliyorum
benimle seviþmekten dönüyorsun
gözlerinden þelaleler akarken ateþle yýkadým kirimi
uykularýn kaçýrdý beni düþlerden
seni umutsuzluða yazmýyor bu kalem
yanlýþlarýmý yüzüme vurma
önce ýþýkla gölgeyi buluþtur
gerisi bir buselik þarkýdýr nihavent makamýnda
çözüldü ipi þeytanlarýn
yeni piyasaya düþmüþ bir akrep soktu geceyi
zehirlendi uykular
kaþlarýnýn karþýsýnda ölümün ateþkes ilan etmesi fazla sürmedi
böyle bir savaþtan ancak korkaklar sað çýkar
her kuþa bir aðaç düþerdi bir zamanlar
þimdi herkes omuzlamýþ zamaný kendini taþýr durmadan
oysa taþýyamazdý bu su bizi fýrat’tan geçerken
daha çok yaðmur diyor
daha çok gözyaþý
hiç bitmeyecek ayaklarýnda o yollarýn telaþý
kendine kul yapmak için erken büyütüp yaþýmý
kiliseden bozma bir camiye
eþek sýrtýnda gönderdiler beni
bu yüzden ömrüm hep pencere demirlerine asýlý durdu fotoðraflarda
bütün dalgalarý týrnaklarýmla ben söktüm kýyýlardan
bir boþluða düþtüm üstüm baþým þiir
daha ne kadar bekleyecek güvercinler bizi çatýda
deðil mi ki ayýn altýnda seviþmeyi öðretti dudaklarýn
yaþam yanlýþ giydirilmiþ bir kostümdü bana
ölüm menziline yaklaþýyor bedenim
geri sayým baþladý
gök kuþaðýnda kaldý gözüm
bak gölgeler yer deðiþtiriyor perdenin arkasýnda
ayrýlýk gülleri hangi mevsimde budanýr demiþtin
þimdi sus dilini sakla koltuðumun altýnda
kurþun döktürdüðün gece yaralandým gözlerinde
hamuru çamurdan yapýlmýþ bir insan
nasýl korkmaz yaðmurlardan
haydi oðlum isa
kendi masalýna tutunarak çýk kuyulardan
ne bir mermi soður namluda ne de aþk yürekte
doðum kadar ölümün de gidilmek için bir yol olduðunu
seni sevince anladým
oysa
ne bilirdi iþçi kýz
güzel kokmak için
daha çok terlemesi gerektiðini iþ gömleðinin
bir tavas tütünüyle kokmayacaksa ellerin
dumaný eksik olsun þu akýp giden þimendiferin
yüreðinde aþk ateþi sönmeyen kaç kiþi kalmýþtýr aramýzda,
eksilir bir yudum þarap daha
dökülür bardaðýndan yere
yerde i mgelerden sökülmüþ kelimeler
yýðýlýr üst üste
þair orada yarý ölü yarý diridir
önce seni vuracak olan namluyu öp alnýndan
tetiði çeken eli deðil
çünkü merhamet elde deðil delikli demirdedir
gece olmadan düþ kurmak abdallarýn iþi denize bakarak
ucuz romanlardan kahramanlar çýkmaz at kendini haliç’e
yaralý düþler can çekiþiyor kederli bir yürekte
dilsiz bir ay doðar pencereden gözlerin ýslatýr geceyi
acýlar da dövüþerek kazanýlýr
annen sana bunlarý öðretmedi mi
sýrlarý hep bodrumda bekleyen insan biraz da rutubet kokar
bu yüzdendir denizleri görünce dibe dibe daldýðý
suyun yüzü bulanýktýr böylesi zamanlarda
en iyisi
bir ustura gibi gecenin koynunda susmalý
kederli bir sonbahar sabahýnda ellerin boþ kalýyorsa
son vapur çoktan demir almýþtýr yüreðinden
hasretin belini kim sývazlayýp yolcu eder artýk uzaklara
yalnýzlýðýn kadar düþersin þarkýlara
renkler sürgün sayýlýrdý yurdunda
bir bulut yýðýný inerdi suya
þimdi bir rüyanýn peþine takýlýp gitmek kimin aklýna gelirdi
býrak uykularýný okþasýn ýþýk sürgünü papatya
gurbet geceyi kuþlarýn taþlamasýdýr yýldýz sanýp
yüzümde sebepsiz gölgeler buruþuyor
bir yalnýzlýðýn kýyýsýnda durmuþum elim yüzüm körebe
yüzüm yýlanla ayný mevsimde
unutuluþun adý ayrýlýk
ensemde þeytanýn buz gibi soluðu
her ses kuþu korkutmaya yeter
bu yüzden uçurtmalarý görmez gözleri
avcý da avlanýr iki gözüm
çek git buralardan
baþka bir besteye yaz kendini
akrebin kendini sokmasý
korkaklýk mý
onur mu
sorarým size
bu sorunun yanýtý geldiðinde
ben çoktan çýkýp gitmiþ olacaðým anýlardan
ilk kum saati denize düþtüðünden beri
zaman sütten kesilmiþ bir at
kýrlarda can çekiþmektedir þimdi
bela bulaþýcý bir hastalýktýr
intiharý bilmez ellerim bir kýzýn göðüslerine dokunduðundan beri
ay yuvarlanýr giderdi de önümden
ben kýblemi yalnýzlýða dönerdim
bir kadýn güzelliðiyle deðil gülüþüyle yer bulur yüreðimde
içimden gizli gizli hep seni sevdim
tanrýnýn da rol aldýðý bir oyundu hayat
yaralý güvercinin sol ayaðýsýn düþtüðü yerde kendini arayan
kül de kanar ki anka çýkar gelir bir deli ormandan
öfke pas tutmaz bir yataðan býçaðý gibi diridir
kaldý ki suç da
taþýnabilir bir eylemdir
aynadaki yüze verecek hesabým yok
hep peþin ödedim diyetimi
ölüm bu yüzden hiç
korkutmuyor beni
Ýsa Ýnan
----30 kasým 2012 -----
---- ----- ---Annem söylerdi bu gün doðduðumu
------ ------ ----þimdi kim anlatacak bana ölümlü olduðumu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.