Acýmasýz terk ediþler týklým týkýþ sýkýþtýrýlmýþ,
bayatlamýþ aþklarla katýlaþmýþ yürekler.
Ýnan bana,
sýkacaðýn mermiler acýmasýzlýklarýn ardýndan yetiþemezler.
Mermi de iþlemez zaten öyle bir yüreksizliðe.
Býrak sen de çöplüðe dönüþmüþ o cürufun içine kýrgýnlýklarýný.
Kokuþup kalsýnlar.
Sinekler dans ediyor,
eski aþklar çöplüðünde;
leþ gibi çürük kokuyor yüreðinde.
Aç perdeleri, tozunu al pencerelerin;
dýþarýda yeni bir hayat baþlýyor.
Kucakla güneþi,
ayný cevaplarýn sýnavýnda
sorulara kafa yormadan iliklerine kadar ýsýnmaya bak.
Suda, üfleyerek girdap oluþturamazsýn…
Tükettiðin ömür,
niçin hesap soruyorsa sana,
hepsine elinin tersiyle bir vurup kapatmak gerekir sayfayý,
yeni bir sayfanýn açýlabilmesi için…
Bembeyaz bir sayfa bu; orada,
sen, bu evrenin merkezisin.
Sen, evrenin en vazgeçilmezisin.
Sen, katýksýz sevgisin.
Ana rahminden henüz çýkmýþ gibi masumsun.
Korkusuzsun,
derin ve uzak görüþlüsün
ve bilgesin
bilgiye açsýn sýnýrsýzca
hiçbir gölgen yok.
Sen, yalnýzca ýþýksýn…
Ölümün ve çektiðin aþk acýlarýn ayný haneye yazýlmazdan evvel,
tut hayatýn elini.
Yürü git ardýna bakmadan