sıradan bir gün

O sabah memede plastik tadý vardý telefon çaldýðýnda,
açtým.
Eski bir tanýdýktý arayan. Vaktiyle iç sýcaklýðýný ölçmüþtüm.
“Nerdesin? Eskiþehir’de olduðunu duydum.” Dedi.
“Doðru duymuþsun.”
“Eee ne yapýyorsun orda?”
“Þehzadeler sancaða çýkar yavrum.” Dedim konuyu kapatmak için.
“Hýýý…” dedi.
“Saat baþý ellerini yýkýyor musun hala?”
“Ýyi ki hatýrlattýn.” Dedi ve kapattý.
Ne kadar yattým bilmiyorum.
Yattýðým yerden karnýma baktým sonra.
Kýllý bir göbek. Oradaydý, içerideki bir þeyleri sýmsýký tutuyordu.
Kesintisiz devinim.
Ya eller? Ellerime baktým, benim deðildiler, ödünç almýþ gibi hor kullanýyordum.
Kafa derimi örten saçlar mý çýldýrdý yoksa ben mi?
Hepsinin faydasý vardý.
Sonra bu faydalý organlarýn oluþturduklarý bütünün
nasýl yararsýz olabildiðini düþündüm.
Derken bir ses duydum. Martý sesi.
Eskiþehir’de hiç martý yoktu.(Görürseniz bana da haber verin)
Ses yan daireden geliyordu.
Bir kadýn, inliyordu.
Dinledim.
Baþka ses yoktu. Þanslý hergele dedim içimden.
Sonra düþündüm. “Adam mý?” Dedim.
Belki baþka bir kadýn inletiyordu kadýný.
Ya da hiçbiri deðildi. Kadýn kendiyle oynuyordu.
“Sana ne?” dedim. "Yatakta bile insana huzur yok mu?"
Giyindim ve çýktým evden.
Aytaç caddesi boyunca yürüdüm.
Sonra bir ganyan bayi gördüm, girdim.
Ýçeride kaybetmekten kamburu çýkmýþ, yorgun insanlar vardý.
Son koþu baþlamak üzereydi.
Bültene baktým. Bir olasýlýk gördüm ve ikili bahis oynadým.
Benden baþka kimse son koþuya bahis oynamadý.
Koþu bitti ve ganyan 1’e 70 verdi.
Ýnsanlar söylenirken parayý cebime soktum.
Sanki bir güç arada göz kýrpýyor ama asla kendini göstermiyordu.
Yürüyordum, bir bar gördüm içeri girdim.







Sosyal Medyada Paylaşın: