Yamalýydý çorabý ve ürkekti bakýþý Zemheri ayazýnda yorulmuþtu Kardelen Küçücük yüreðinde yaþamýþtý hep kýþý Coþkun seldi önceden, durulmuþtu Kardelen
Güveni kalmamýþtý ne gence ne yaþlýya Usanmýþtý alaydan, söz etmez dik baþlýya Her daim dik boynunu eðmez kara kaþlýya Hayatýn zorluðunda vurulmuþtu Kardelen
Lâl olmuþtu dilleri, sükûtu kýrgýnlýktan Pes etmiþ tutunmaktan, duruþu yorgunluktan Bakýþlarý üþütür, gamlýdýr yýlgýnlýktan Ne zaman baksam hüzne kurulmuþtu Kardelen
Dýþlanmýþtý çevrede, üzerinde kem gözler Daðlamýþtý yüreði acýmasýzca sözler Yolunu beklese de gelmemiþti hiç yazlar Çýðda kalýp güneþe darýlmýþtý Kardelen
Tuttum onu elinden, aþýladým güveni Olmayacaktý artýk ne söven ne döveni Fýsýldadým usulca var artýk bir seveni Var gücüyle sýcacýk sarýlmýþtý Kardelen
Seda YÜKLER/ Kasým 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
sedaefruz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.