DEHLİZ

Ulaya ulaya günü güne, aylarý bitiriyorum
Uyurken iyi de, uyanýk kabuslar zor geliyor insana.
Kabuslardan uyanýp kaskatý, yumuþacýk sözlerine dokunuyorum
Yüksek ateþ, kýzýl humma lekesi gibi zihnimde sen
Sancýsýz, güzellikler doðuruyorum.
Bir avazda, ve sonrasý huzur.

Sevginin yoksul alametleri beklemede her daim
Umursamýyorum, dünden kalma
artýk yarýnlarla yetiniyorum.
Yeraltýnda serin dehlizlere býrakýyorum seni.
Bozulmuyor, çürümüyor ama eskiyorsun.
Gittikçe kokular sarýyor etrafý.

Unutursam birgün,
O upuzun selvi kenarýndaki dehlizde seni
Toprak aldanýp, yan yatarsa dehlizimin aðzýna
Yaðýnca kar, can olunca topraða
Üstünde otlar biter sadece
Ýlkbaharda yeþil, sonbaharda sarý
Ve ilk kýþýn kar/ýnda çürür
Topraklara fayda eder bedenin

Baþka otlar biter, belki sarý bir papatya kök salar.
Ama, biz kahve rengi kalýrýz.
Yudumladýkça hatýrýmýz kalýr mý bilmem.


Sosyal Medyada Paylaşın: