Nedenini bilemedim; içimde inceden bir þarký, Belki de ruhumdaki fukaranýn zenginliðidir aþký, Müptelasý olmuþ, her yaným kölesi, Benzemez baþka þeye sevmek; gülmek týpký.
Yâdýmda aðlamak gibi, acý gibi durur, Sevmekten gayrý þu aklým her þeyi unutur, Bir ondan anlar, ancak onun delisi, Çare yok bu bedene sevmekten kurur.
Gönül fakiri olmaktýr korkum, Onsuzken olmasýn; aþým suyum, Bir sevmekten anlar þu kafam, Sevgi yokken az, varken çokum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.