Acýlara yeniden tuz ekelim; Umurumuzda deðil zaten aðlayanlar; Anneler, öksüz kalan çocuklar, Kirli ellerimizi de suratlarýna fýrlatýp gidelim, Yýkýlan hayatlarý bugünde görmezden gelelim.
Bizim iþimiz önemli, hayatýmýz; eðlenmemiz, Önemli deðil bedenlerin yanýp kül olmasý, Yarýn biri daha ölür, birileri daha; Onlarda önemsiz, mühim olan yememiz, içmemiz.
Tabi! Biz aðlamayalým, görmeyelim, duymalým; Baþkalarý elbet çýkar, Duyar, aðlar, görür bizim yerimize, Ruhsuzlaþalým, yozlaþalým; Ve biz iki dakika bile insan olamayalým, Bakarsýnýz birileri çýkar, ölür bizim yerimize.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.