Uğraş
Yeterince bitkin deðil miyiz?
Kullanýlacak kelime býrakmadýk,
Kurulacak cümlelerimiz nadir,
Yarým kaldý hep; dertleri anlatamadýk,
Ve her saatimiz açýklanamaz oluyor bir bir.
Diller boþa yormuyor mu kendilerini,
Ardý ardýna kurulan hayallerin hangi biri gerçek,
Herkes dilemez mi, bir tutam sevinmek.
Konuþmalar, yorulmalar ve onca uðraþ bunun için mi?
Bir o kadar yazý; çizik, yenmek için mi dertlerini.
Susmak niye peki zamansýzca,
Gerekilen zamanda neden yazýlmaz yazýlar,
Yorulmanýn vakti geldiðinde niye durulur,
Boþaysa onca uðraþ neden insan yaþar,
Ve karþýsýnda çaresiz kaldýðý;
Kýmýldayamadýðý þeyin peþinden neden koþar amansýzca.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.