Vahþi çýðlýklarla savrulurken çöl
ölüm askerleri kol gezecek korku vadilerinde yine
topa tutulacak sýðýnaklar dört bir yandan
ayaklar altýnda kalacak yaralý Filistin ve düþleri
Bilirim birazdan ateþe verilecek evler yine
ölüm sirenleri dolaþacak kapýlarý birer birer
tutuþturacaklar Filistini bir baþtan bir baþa
barýþ yaðmurlarý yerine, bombalar yaðacak göklerden
çocuklar doðmadan ölecek Ah! Filistin...
seviþmeden dökülecek çiçekler
ayinsiz törensiz gömülecek oðullar, kýzlar
alýp götürecek sevinçleri gözyaþý ve kan
Siren çýðlýklarýnda yitirilince sessiz çýðlýklar
kurþuna dizilecek tomurcuklar kirpiklerinde yine
çiçeklerin alnýnda kalacak kan lekeleri
bir tomurcuðun rahminde büyüyecek
çaresiz kalacak yaþam, kurþuna dizilecek umutlar
gepegenç ölümlerin üstüne düþecek ay
aðýtlar kanayacak yine analarýn yüreðinde
kýzaracak utancýn yüzü, utanmayacak yeryüzü
çaðým taþ çaðý, tunç çaðý, utanç çaðý
Ey insanlar, ey dünyanýn saðýr kulaklarý
annelerin yüreðine gömün savaþ ortasýnda ölen çocuklarý
serpiþtirin kanlý gözyaþlarýný yeryüzüne
sizin de saplansýn býçak yarasý bir sýzý gözlerinize...
Ah keþke bir güvercin olup uçabilseydim sana
sarabilseydim yaralarýný
çaresizliðin kederime karýþsaydý
oturup aðlasaydým senin yerine
Ya da silebilseydim gözlerindeki yaþý