Munzur’un yamaçlarýnda daðlý küçük bir kýzdý
yavru bir ceylanýn gözlerinde aðlarken gördüm onu
öyle nazlý, öyle ürkek ve tek baþýna
yanaklarý bahar bahardý
ellerinde deste deste umut vardý
Umutla bakýyordu dünyaya, sevdayla bakýyordu
aðladýðýnda, gözyaþlarý umut oluyordu
hasret oluyordu, rüzgar oluyordu
haykýrýyordu daðlarýn eteklerinde
kimse duymuyordu
Aðladýðýnda hâle hâle oluyordu
gözlerinde küçük yaðmur damlalarý,
dökülüyordu çaðlayanlara,
ve çaðlayanlarla beraber,
yüreðimin orta yerine düþüyordu
daðlar bilmiyordu
Ey munzur daðlý küskün çiçek
sen bu daðlarýn kanadý yaralý kuþusun
umudusun,
bulutlarýn arkasýndaki ýþýltý
gökyüzünün binlerce yýldýzýsýn
ah ki,yeryüzü ve gökyüzünün
kesiþtiði nokta da unutulmuþsun
bakýþlarýn hilal hilal
saçlarýn lüle lüle
ipek kanatlý bir kelebeðin
ipeksi kanatlarýdýr çiçekleri okþayan ellerin
yeryüzü senin için renklidir
güneþ
ay
yýldýzlar
ve gökyüzü senin için mavi
munzur senin için mutludur
Bir masal fýsýlda istedim
o masalda hayallerin
yaralarýn
içinde yanan ateþler
kýr çiçekleri
ateþ böcekleri
ve ihanet edenler olsun
Bir dað yamacýnýn güzelliðine
saklayýp kelimelerini
sustu
boynu bükük menekþeler gibi
Boyun büküyordu bakýp gözlerine
ýslak dað menekþeleri
rengarenk kelebekler konuyordu saçlarýna
Bu daðlarda
menekþeler hep boynu büküktü belki
belki, gelin gelin aðlýyordu gelincikler
bu yüzden suskundun
ve bu yüzden ben yalnýz gözlerinle konuþtum
Ah! Munzur daðlý Küçük kýz
bil ki, þiirlerim hep seni yazýp, anlatacak
uzaklarda olsam bile
hep yanýnda olacaðým
neþenle açýp, acýnla solacaðým
Vakit yok aðlamaya küskün çiçek
küsme, yine geleceðim
yaram yaranýza kardeþ
sevdam sevdanýza eþ
derdim derdinize dost
gönlüm gönlünüze yoldaþ
Silinmeyecek yüreðimde býraktýðýn izlerin
hep yanacak içimde utangaç kara gözlerin
Güleceðiz hep beraber
vakit yok aðlamaya küskün çiçek