BAHARDA CİNNET

Gece kara gözleriyle yüzüme güldüðünde
Anladým ki; ölüler de türkü söylermiþ

Baharýn iki eli yakamdaydý
Sordu; ben rengârenk þarkýlar kondururken
Çocuklarýn alnýna
Sende bu kan rengi mâtemin
Nedir durduðu kýyama?

Cevapsýzdým
Kelepir acýlar büyütmüþtüm sadece
Di’li geçmiþ zamanlardan kalma…

Tesiri yoktu
Zaman suskularla büyürken;
Yalnýzlýðýma
Bahar müjdeleyen telaþýn.
Ve içimin çiçekleri ölürken;
Bir karanfil vecdinde
Aþka ve acýya niyet ediþimin
Tesiri yoktu, biliyordum.

Þimdi güneþin buzlu ellerinde
Akþam gölgesini soluyorum
Neye yarar!
Vurulmuþsa dünyanýn alnýnda
Sulh ve sükûnet;
Benim müebbet hükmünde
Geceye hapsolmam

Bahar, ninnisini fýsýldarken çocuklarýn bahtýna
Anladým ki; uyku kefen giymiþ bedenimde

Ben ki yalnýzlýðýma aðlarken
Kalabalýklar içinde
Gördüm ki yalnýzmýþ herkes
Kendi mabedinde
Çýðlýklarýnda suskular büyütürmüþ gece

Bir çið tanesinin busesinde
Vakitsiz geliþler býraktým,
Baharýn avuçlarýna.
Bitimsiz gidiþlerden kalma

Haklýydým;
Faydasý yoktu,
Ölürken bir kelebeðe aðlamanýn
Meleklerin göðe çýkardýðý bir çocuktu
Ýçimde aþkla büyüyen
Vurulmasaydý, alnýnda çiçekler açacaktý
Telafisi yoktu, biliyordum
Bir çiçeði koparmanýn

Yaþlanmýþ tebessümün buruþmuþ yüzüne sustum
Anladým ki; susmaktan baþka söz yok dilimde

Ýçimde biriken cinnet yanmadaydý
Kordu; alev alev tutuþtururken aklýmý
Satýrlarý vurduðunda
Bir adýma bir de ölüme dokunmadý

Þimdi nevruz kýyam/etinde
Koparýlmýþ çiçekleri kokluyorum
Ne çare!
Ölümün kokusu sarmýþken tenime,
Solan çiçeklerle ayný kefende,
Baþka baharlara,
Açmaya gidiyor umudum.
Bense ellerimde
Bir cehennem taþýyorum

Kahkahalý renklerini soldur bahar!
Ve Sorma, sebebi sükûtuma sakladým,
Renklerini aðlatan mâtemin.
Kelepir acýlar büyüttüm sana
Di’li geçmiþ zamanlardan kalma…
Al senin olsun renklerim
Bana siyahýný sakla!

Her filmin sonu belliydi aslýnda
Ey aþk beni o sona hazýrla!

Sosyal Medyada Paylaşın: