Bir bahardýr beyazýn, çiçekler güzde yetim Geceye kefen biçti aðlayan silüetim Yok! Teselli deðil bu, bir güvercin sancýsý Gel de yak þu sinemi, hüzün benim diyetim.
Söz deðil bu, isyandýr; baðrý közleyen hece Söndür yýldýzlarýný, felâh bulmasýn gece Yok! Bendeki düþ deðil, bir gerçeðin acýsý Kaç ihanet örter ki þu gökteki ferace.
Sen! Ateþ toplayan kýz, sözlerin neden siyah? Bakýþýnda vâveylâ, sükûtunda her gün âh Bak! Huzmesinden firak yahut visâl doðacak Bin yýl tövbe etsen de arýnýr mý bu günah?
Hazan deðmiþ yapraðým teker teker düþerken Bu müebbet sancýdýr, kalbimde kalpsiz diken Sor! Gecenin içinde þu kara libas niye? Matem tutmuþ gönlümde, kurduðum bu düþ erken.
Varlýðýn bir teessür, gömsem seni mezara Kapanmýyor bahtýmda açtýðýn derin yara Sor! Cezam bitmedi mi, bu sürgünüm ne diye? Sen ki merhamet bilmez, cebi þiþkin fukara.
Söz deðil bu duadýr, bahtýmý saran güneþ Gözyaþým infilakta, umut yýllanmýþ ateþ Yâr! Hiçlik denizinden çýkarsýn beni ölüm Bu boþ kalabalýkta, sükût bana her gün eþ.
Sürgündür bahtýmda ay, sûretimde kýyamet Yokluðunu görmedim, varlýðýnda azamet Yâr! Ne zaman vuslatým, bu dünya bana zulüm Ruhum! Uyan uykundan, haydi kalk da kýyam et!
Nurcan Avcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurcan Avcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.