Yaðmurun en hýrçýn damlacýklarýnda yýkandým dün gece. Ve o yaðmur damlacýklarýnda yalvardým yaradana. Yüzüme sürdüðüm ellerimi çamura banarak, Gözyaþlarý eþliðinde yürüdüm yalnýzlýðýma...
Sonra ... Sonrasý , bilenmeze çevirdim rotamý. Kendini kaybetmiþ umutlara kucak açarak... Ve o paslanmýþ umutlara aldanarak...
Yalnýzlýða yelken açmýþým oysa farkýnda olmadan. Kalabalýðýn orta yerinde ýssýz kalmýþ her yaným... Ve kimse farkýnda deðil, haberleri yok sessiz baðýrmalarýmdan. Haberleri yok gözyaþlarýmdan...
Her yaðmur damlasýnda umut aradým ben. Ve her yaðmurda çamura saplandý umutlarým... Yalnýzlýðýn arka kaldýrýmlarýmlarýnda konakladým. Ve sensizliðe saldým yüreðimi...
Levent Kürkçü (c)Her hakký saklýdýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
sirlevent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.