SENDEN ÖNCE ...

Grinin en yoðun mevsimindeydim senden önce.
Ne güneþin gölgesine sýðýndým bunca yýl,
ne de ilkbaharýn cývýltýsýnda buldum kendimi.
Bahar hep bir adým öndeydi senden önce..

Ama sen, ah sen..
Seni görmesemde nasýl sevdirdin kendini.
Bir kadýný sevmek görmedende mümkünmüþ meðer.
Ben senin kalbini sevdim ey sevgili,
Seni tanýmadýðým yýllarýmla inatlaþarak .
Ben senin kalbini sevdim iþte,
seni hiç görmeden, masumca;
Seviþmeden, öpmeden sevdim seni..

Sesinin buðusunda özlemlerim bitermi söyle.
Bir an bile sarýlmadan,eþsiz güzelliðine doyamadan !
Kalbimin mahrem kuytularýnda saklýyorum seni.
Ve hep sol tarafýmdan arýyorum sana gelen yollarý.
Biteceðini bile bile !

Tarifi olmayan, seni bana çaðýran,
ve yýllarca ummadýðým,umarsýz kalbimin taaa en dibinde sakladýðým bir aþk bu..
En güzel cümlelerde anlatmak isteyipte,
sözün hep en basit iki kelimede bitmesi kadar dolambaçlý yollara girmekmiþ aþk.
Aþký merak edip,ellere vurmak deðilmiþ meðerse kendini.
Ýlmek ilmek doðramakmýþ uðruna yüreðini...

Levent Kürkçü
(c) her hakký saklýdýr

Sosyal Medyada Paylaşın: