Mezarýnýn karþýsýndayým bir ölünün o orada çukurun içinde asýrlýk kemikleriyle bekliyor ve ben de burada sokak lambasý altýnda taze kemiklerimle bekliyorum birkaç kilo fazlalýkla…
Ýkimizin de gidecek evi yok arabasý yok parasý kadýnlarý yok o hayatta deðil ben ölü deðilim ya da tam tersi olabilirdi…
Sonra onu rahat býrakmam gerektiðini düþünüyor hýzla uzaklaþýyorum çünkü gece vakti ziyaretime gelse ben de iyi hissetmezdim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.