Dostum, yârim, gönlüm, gülüm,
Kâlû belâm dedi, gitti!
Edep hâlinin erbâbý
Yâre selâm dedi, gitti!
Kolay deðil, demedi zor,
Pervaneysen aþkýný yor.
Vefâ, edep, hakikât kor.
Aman! dilim dedi, gitti!
Doðru dedi, taþladýlar.
Ciðerini diþlediler.
Deli deyip fiþlediler.
Ýþte çilem dedi, gitti!
Sýr vermedi dünyeviye.
Dað baþýnda münzeviye,
Ezel ebed bir seviye,
Ettim kelâm dedi, gitti!
Bütün eksik konaklara,
Kervan geçmez bucaklara,
Gün düþtüðü topraklara,
Gitsin kalem dedi, gitti!
Dünyevî’yim gerçek özge.
Þaþmaz ince, büyük denge.
Doðru dürüst en son cenge,
Allahua’lem dedi, gitti!
.
Allahua’lem dedi, gitti!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.