Dökülür yaprak, kýrýlýr kuru dallar, Onca umut gibi çiçeklerde solar, Susmayan diller vardýr, durmayan rüzgâr gibi; Ne aðaç býrakýr ne umut, hepsini yýkar.
Aðlar annesini bekleyen küçük çocuklar, Veyahut annesi olmadýðý için sýzlar, Mutluluk bekleyen ya da mutluluðu olmayan biri gibi, Elbet vardýr bir nedeni, sebebi; Yoksa niçin matem tutar.
Bir köpek bir kediyi kovalar, Hedefleri yoktur belki de ama durmazlar, Sevgiyi aramaktan býkmamak gibi, yorulmamak gibi, Bu uðraþ etse de onlarý serseri, Ve deliye döndürse de bu yol bu gidiþat; Kedi kurtulmayý, köpek yakalamayý, Ýnsan mutluluðu amaçlar. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.