Daðýn zirvesine düz yol arama
Yorgun ayaklara destur verilmez.
Gönül imâr etmek çok zordur ama
Meþakkat çekmeden sýrra erilmez.
Zannetme uzakta; huzur avcunda
Huzur, bir tatlý söz; dilin ucunda
Sanma ki mutluluk kral tacýnda
Tac ile, taht ile kalbe girilmez.
Gözlerin önünde perde var kat kat
Ömürden gidiyor, her an, her saat
Akýbet ölümdür; budur hakikat
Ecel meleðine tuzak kurulmaz!
Herkes tarlasýna bir þey ekerken
Böcekler halýya desen dökerken
Karýncalar dahi bir yük çekerken
Kulun tembelliði mazur görülmez!
Okumak beyhûde, amelin yoksa
Cahiller alçaktýr, göðe de çýksa
Ýnsan þu âleme ibretle baksa
Þer iþler peþinde koþmaz, yorulmaz.
Candan dost olana caným fedadýr
Amaç gökkubbede hoþ bir sedâdýr
Bâki olan bir O; Hakk’týr, Hüdâ’dýr
Aklý olan O’na küsmez, darýlmaz...
Ayýn hükmü olmaz güneþ çýkýnca
Göz farklý þey görür, kalpten bakýnca
Yapraklar gül olur, dikenler gonca
Her bahçeden lale, sümbül derilmez...
Kimseye deðildir, nefsime sözüm
Bir garip ozaným, buruktur sazým
Yollar sýrat gibi, kesmiyor gözüm
Sýratý geçmeden HAKK’a varýlmaz!
Sýratý geçmeden HAKK’a varýlmaz!
Mecit AKTÜRK
Berlin 17.11.2012