Elif elif bakýyorsun ya gözlerime Týrnaklarýnýn içindeki karalýk deðil gördüðüm Ya da balçýkla sývanan düþlerin Aðzýnýn kenarýnda iki çizgi, Gamze mi onlar bilemedim Gülüþüne þahit olmadýðým için.
Dediler ki her gece çýkýp daðýn zirvesine Baðýrýyormuþsun, Yankýsý vuruyormuþ taþlara Dediler ki içindeki ateþ yakarmýþ aðaçlarý Düþermiþ yüzü yýldýzlarýn Annesizliðin sancýsý büyürken yüreðinde Yaðmur yaðarmýþ aniden… Dediler ki bulutlarla gözyaþýnýn sürtünmesiymiþ Koca çýnara düþen yýldýrým
Elif elif bakma bana, d/üþüyorum Ayazýnda kýþýn, ürpertisinde rüzgarýn Ah kurtarabilsem seni, düþtüðün kuyudan Aklaþtýrsam içindeki zifiri karanlýðý Silebilsem mazinin kirli hatýralarýný Verebilsem çocuk gülüþünü sana O zaman mutluluðu bulabilir miyiz geri…