þimdi ne yapacaksýn
tüm ýþýklar sönüverdi görmez insanlar karkaranlýðý
kalbinde acý üstüne acý;çarmýha gerilmek gibiydi... ordaydým...
düþünden aniden uyandýrýlmýþ kulaðý kesik köpekler aðlarkendi
saçlarýn koklanma vakti
avuçlarýnda yeþeren bütün ölümleri durdurmamak mýydý dileðin
mucitlerin aynalarýnda bölünmemek miydi ten rengin
iyi niyetle giriverdiðin oyun bir çocuðun oldu
onu da öldürdün
þimdi ne yapacaksýn
burun dibinde soðuk cesetler de kokmuyor
periler de mumlarý söndürdü
içine oturan kýrmýzý fili akrepler zehirlemedi miydi...unuttun...
kin çiçekleri saçlarýndaki buklelere dolanmýþkendi;kokladým
yasak ve dikenli yazmýyordu uyarmadýkça herkesten farksýzdýn.kokladýlar...
daimi soðukluk o kokuyla saçlarýnda kýrýk kiremit parçalarý hücrelerinde
gözlerinde kan üstüne kan...ordaydým...
þimdi ne yapacaksýn?
kimse senin için üzülmeyecek
senin için üzülecekleri öldürdün
ýlýk rüzgarlarý dilinle yolla tekrar demez insanlar
yaka paça sen de ölüverdin
ve hava hala soðuktu... orda deðil miydin ... ordaydým...
mutlu suçlarý eþelerken buldular seni
kükreyen küçük insanlarý eþelerken
saçlarýn ölüm çiçekleri gibi defalarca koklanýrken bütün yollar el salladý...
mutlu fakat sýradan bir sürü sýr býrakarak...gittim...