Yaþamý aðaçlarýn sesi ya da kuzularýn sekmesi sanmýyorum
Sokaklarda barýþ diye havlayan çocuklardan
Ölüm diye uluyan vahþetten uzak ve hoþ
Bu defa bir baþka bakýyorum demir yýðýnýna
Özgürlükten örtüsü etraf kadar
Kara ve kasvetli
Ýmgesi bozuk ve ikiyüzlü nehir!
Gece kuþlarýyla görüyorum boðduklarýný
Cömertçe iðreniyorum senden ve
Ýntikam nefret alay utanç ile yüz-dürdüklerinden
Bir baþkasý olup nükleer hayatlarda soyut gölgemi arýyorum
Hep ayný gün eþsizliðinin özleminde yitiriyorum sevgilerimi
Ay gözlerine kara bir lens takýp
Aðaçlara piramitlere gemi boðan denizlere þavkýyor sadece
Daha çok cesedi andýrýyor gerçekler karanlýkta
Ölümle özgürlük arasýna doluyor alfabedeki bütün harfler
Hiçbir su soyut nefreti temizleyemiyor bu dünyada
Kanýmýn suya
Hele ki durgun suya karýþmasýna hiç alýþamadým
Ýllüzyon ile peygamberliklerini ilan edenlere
Rahman ve rahim olan kural yazýcýlarýna
Tanrý gibi cismi yok kurallarý var devlet bataklýðýna
Ve tam da o bataklýktan türemiþ kan emicilere
Ýnsanlarýn
Oysa hepimize kurulmuþ dünya ülkelerine sýnýr koymalarýna
Anlamsýzca nöbet tutup ve sýklýkla ölüp durmalarýna
Alýþamadým
Alnýma yazýldýðý varsayýlan ey kader!
Biliyorsun
Beni yerçekimi
Fanusta tüketip durduðum oksijenin bir gün bitmesi öldürecek
Asla seni sevmeyeceðim
Çünkü sen sadece alnýmda cayýr cayýr bir ateþ olacaksýn
Boncuk boncuk terleten
Týpký bir albatros gibi
Kanatlarýný açtýkça uçacaksýn sadece
Ve sen ben gibi özgürlüðü kalbinde deðil
Baþka etekleri öperek bulacaksýn
Kum insanlarýn dinler arasýna serpiþtirdiði küfürler yýðýnýdýr
Tüm yaþamým boyunca
Soðuk suratlý insanlar tanýdým
Kum yýðan kürekleri kör kýyýlarý severdi onlar
Asla gece yolculuðuna çýkmazlardý
Öteki dünyalarýn cehennemlerine varacak olan bu yýðýnýn
Ansýzýn gelivereceðini
Ansýzýn kentleri yutuvereceðini bilmeden yaþarlardý
Boðucu bir yok-et inancýyla
Yaþamý dünyada bir tatil mekaný sanmýyorum
Dünyanýn ortasýnda alnýmdaki sýcaðý soðuttum
Kinin ve nefretin katmanlarý arasýndan geçerken
Budalaca iþlerle uðraþan insanlar gördüm
Kaygýsýzca ellerindeki haritalarý iþaretleyen insanlar
Küçük aðlayýþlarýmla kýyasladým onlarýn gözlerini
Onlar için aðlarken
Onlar için yazarken
Dinsiz oldum
Ben bir yanýlgý akýtýrýydým
Üstüne gülüþü olmayan gözsevici
Oysa onlar neþeye kedere kullanýrdý aðlayýþlarýný
Kendi yararlarýna
Kül bombardýmanýna tutulmuþ gibi
Un ufak fýþkýran zamaný
Üstlerine örttükleri hýzlý yalnýzlýðý
Anlamazdý insanlar
Çünkü ya denizler kudururdu aniden gerçekleri bastýrýrdý
Ya da geçici hedefler aldatmaya çýkardý
Hepsi yeniden öldürmek için ölmekten baþka bir þey deðildi
Ve yeniden öldürmek için ölüp tekrar doðmaktan baþka
Yalan çiçeklerini suladýkça ay hep karanlýk bakacak
Yaþam yalanlarýnýn sendelediði vakitlerde
Aðzýmdan gökyüzüne bir yara bulaþýyor
Aynada bakmýþtým çok kez
Biçimsiz nesneler gaz ve tozdan baþka bir þey deðildi
Gülüþüm yoktu benim
Gülüþümü ötenazinin serbest olduðu yýllarda yok ettirmiþtim
Diðer insanlardan farkým buydu
Anlamaz insanlar
Doðal yetenekli hayvanlarý
Aþýsýz portakallarý soktum hep bahçeme
Aynalarýn sýcak görüntülerinden koþan dünya
Susuz yaþayamayan devasa bir yengeçti
Karnýnda aptalca taþýyordu bizi
Ve aptalca öleceðimizi bilerek peydahlamýþtý
Hepimizin tasarýmcýsý varken onunki yoktu
Ciðeri beþ para etmez insanlar doðurdukça
Dünyanýn öldüðünü duydum
Dalgalar kirli kayalara vursa da aþýndýrmaz
Berrak týnýlý dalgalar yükseliyor
Rüzgârýn þaþý olduðunu anlatýyorlar bana
Kasýrga halime baktýkça umutlanýyor kardeþlerim
Ölmeden sýfatýmý buluyorum sonunda ve tüm aðaçlar
Özgürlük üretiyor
Lokal bir sevgi ýþýrken yüreðimden
Buz gibi aynalar birleþiyor nefreti katletmiþ ellerimde
Ve and içiyorum yaþamýn özgürlükten öte olmadýðýný ispat edeceðime ölmeden