Yangın yeriydi zaman

zaman
dökülüyordu
bir ipek gibi
omuzlarýmdan ayaklarýma

buðusu geliyordu soluðunun
dudaklarýma
yüzümde gezinen
bir alevdi nefesin
ölüyordum içtikçe

ýþýðý süzülüyordu ayýn
getirirdi denizleri yakan
gözlerini bana
ruhumdan süzülürdü düþlerim

yüreðin sarýyordu beni
kayalara tutunan yosun gibi
yýldýzlarý çekip
seni örtüyordum
iliklerime kadar üzerime

içiyorken aþký cilâlý gecelerde
dallanýyordu düþlerimiz yediverenlerde
goncalarýnda jale oluyorduk
ilkyazý yaþadýðýmýz iklimlerde...



Saba35
Sosyal Medyada Paylaşın: