Karanlıkta Çırpınışlar

yürüdüm
gecenin kör ayazýnda
elimde isli kandil
gözlerim sisli
düþtüm yollara

üþüyen ellerimi
ýsýttým nefesimle
ürkek adýmlarla
terk edip giden sevdanýn ardýndan
izlerini aradým

ýssýz parkta
aðlýyordu kimsesiz masa
mahzundu
kýrgýndý
yüreðim gibi

aþký tahterevalliye koymuþtuk
ama ayrýlýk aðýr bastý
aþk havada asýlý kaldý

damlalar yaðmuru
vedalar hazaný doðurdu

þu kenardaki yoksul çam aðacýnýn
reçinesi gibi
hüzün üzerimize yapýþýp kaldý

kirpik mevsimleri güzde
gözde ise halâ suretinin gölgesi

dizlerimde derman
kandilimde yað bitti

sensiz
karanlýklardayým…


Saba35
Sosyal Medyada Paylaşın: