Her uykuya geçiþte umut denizlerimin
Gidip kýyýlarýnda yüzerken düþlerimde
Yorulup koparmadan baðýný dizlerimin
Suyu tuzundan çözüp öðüttüm diþlerimde
Mavi’den “v” çýkardým, geriye kaldý “mai”
Soluk yüzüyle göðü cebime yerleþtirdim
Sonra yazdým bir güfte; formu, “yürük semai”
Söylerken bakýþýmý ufukla birleþtirdim
Gördüm ki dans ediyor çýðlýklarla martýlar
O anda dilek tuttum koklarken iyotlarý
Diledim tez yatýþsýn denizde kabartýlar
Ve ardýndan bekledim yelken açmýþ yatlarý
Suyla gök arasýnda oluþan açýklýktan
Geçip gittim ýraða aldýrmadan ürküye*
Zaten epeyi olmuþ can yakan ayrýlýktan
Usanýp sýðýnmýþtým neþeli bir türküye
Her kulaçta seslendim; -seviþirken denizle-
Ey martý! Yeter artýk, uç da gel beni izle