yemin olsun gecenin rahmini yýrtan güneþe biz içinizdeki çiçekleri ne susuz ne de ýþýksýz býraktýk yine yemin olsun ki gözlerinizdeki iki damla tuzlu denize dokunduðunuz hazaný biz yaratmadýk
aþk olsun aydýnlýðý boðan geceye “kayayý delen incire” ve þarap olan en son üzüme biz sizi kendi çamurumuzdan yoðurduk öðrenesiniz diye aþkýn kadrini kendi yanmalarýmýzda piþirdik
seheri ýþýtan yorgun uykulu yýldýzlar aþkýna biz cehennem ateþini sam yeli bildik kendimizden geçtik de sizden mi geçemedik
biz hiç bildiklerinizden olmadýk bileceklerinizden de ne insandan yað çýkarma derdimiz oldu ne taþtan himmet avuçlarýnýzdaki titrek serçenin yüreðiyle sevdik ve her bir kelimeyle öldük
uyu kalbim! dokunduðun sonsuz uyku senin...
Nevin Koçoðlu
Edebiyat Defteri Seçici Kurulu’na teþekkür ederim... NK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin Koçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.