Fason utanç duvarlarý örülüyor ruhuma
Demlenmiþ gül yapraklarýnda ölüyorum
Sol kaburgamýn altýnda sebepsiz uyuyorsun
Melodisi keþiflerini tamamlamamýþ bilinmezlikle
Yaþýyorsun sanýyorum, sanýyorum girdap deðil
Çingene bir tebessüme yenilen sokaklardasýn
Kaldýrýmlarda uyuyan kediler kadar masumsun
Gri yanlarýn vardý gökyüzünde oysaki
Ufak bir çocuðun avuç içlerine damlayan
Yaþýyorum sanýyorum, sanýyorum ama yoksun
Odalar sessiz duvarlarda parmaklarým sessiz
Sessizlik
Roma rakamlarýyla iþlenmeyecek bu cinayet gibi
Ayný masalda yitirilecek kelime yapraklarýmsýn
Sonbaharý atlatamayan þiirlerle dilsiz, yapayalnýz
Paslanmýþ lâ notasýyýz
Küf kokularýndan öpüyorum omuzlarým okyanus dibi
Gece karanlýk, gece oksijensiz yine de renkli
Aðlamayý özlermiþ ya bazen yaðmurlar
Ýþte o kadar ýslak bir sayfadasýn
Ýþte o kadar demli ...