Kýrlangýçlar bir tepenin kuyruk sokumunda
Gül fetvasý verir ruhunun bedevi çýplaklýðýna
Tepeler amber kokar, boynun sevgili
Pencerenin önünde sessizleþir gün aðrýlarý
Aldýrýlmayan bir kuytunun neþesi gibi
Yapraklarýný açamayan çiçeklerden bilirsin seviþmeleri
Böðürtlen kokusuna bile satýlýr ya dünya
Toprak sadece köklere ait deðildir
Avuçlarýnsa Tanrýnýn yüz aký misali
Aciz bir ressamýn muhteþem çizgilerindeki þiir gibi
Sessizce izlersin hiçliðe resmedilmeyi
Sýratý tarar parmaklarýn gün ýþýðýyla
Yabancý her nefesin iblisliðine raðmen
Aþk kibrin mahkûm ettiði evdir aslýnda
Körleþtikçe dil hiçbir yerdir odalarý
Gölgeler kadar þairsindir bazen
Duvarlar kadar soðuk bu yüzden
Ki hiçbir kelime soyunmayý sevmez sonbaharda
Yapraða bile dokunsan çatýrdama sesi verirken
Teninin buðusuna dokunmamakta bir veda rengidir
Korkaklar da cesurca seviþebilir sokaklarla
Seviþmek yasaklý bir protesto biçimidir
Kendine ihanetin mektubunu yazanlar
Kendine ihanetin mektubunu okuyanlardan bilir aþký
Konuþmamak için susmak yeterlidir…