Kifayetsiz kalýyor her þey yokluðunda Sen her zaman yoktun Ben ise her zaman senden yok/sun
Nefeslerimi biriktirdiðim zulam boþ artýk Boðuluyorum! Ben þehri baðrýma basmaya çalýþýrken Þehir,mahrum ediyor beni ana kucaðýndan Buralar gerçekten soðuk,üþüyorum
Avuçlarýmýn arasýnda yine dertli baþým Ne zaman seni düþünsem,gözyaþlarým sel oluyor Ne zaman seni düþlesem baþým aðýr geliyor bedenime Ve avuçlarýmýn içine düþüyor düþlerim…
Bir kahrolasý sevda ki bu,dolanýyor yüreðime Yatýrmýyor, Yedirmiyor…
Onu gördüðünde avucundan su verdiðin güllerin Yokluðunda yüreðinin bozkýrlarda boyun eðiyor…