Dileniyorum...

Yýldýz dileniyorum gecelerden avuçlarýmý açýpta…

Aynalara bakarken gözlerimin yaþýndan sýyrýlýp
Sulietimden sýyýrýp kendimi,gülümseme beklerken

Yalnýzlýðýn,üþüdüðünü sanýp sarmaladýðý yüreðimin
Aslýnda yandýðýný anlatmaya çalýþýrken
Çaresizleþip,küçüldüðümü fark ediyorum

Ne zaman gülmeye çalýþsam
Düþ düþmaný yalnýzlýðým çýkýyor yoluma
Karþýmda bir Azrail ve sevgilinin kurþun gözleri
Sonra soluyor yüzümün baharlarý
Güneþ yine terk ediyor bahçemi
Ve fýrtýna ‘kazandým’ dercesine deli gibi esiyor

Yorgun yürek
Yakýn olduðunu sandýðý hayata her uzanýþýnda
Ellerinin boþluða düþmesinden
Yarin akla düþmesinden
Düþlerin akýlda çürümesinden…

Yorgunum
Hayat harbinde yediðim darbelerden ötürü

Kýrgýným;
sessizliði sevdiðimi bilen gecenin çýðlýklarýndan
Susmasýný beklediðim sigaramýn dile geliþinden

Avuçlarýmý açýp
Kendimi avutacaðým birkaç yýldýz dileniyorum geceden
Yüzümün yaðmurlarý hala býrakmamýþken morarmýþ gözlerimi

Acaba kan olduðu için mi düþmüyor yýldýzlar yüreðime,

Ve yüreðime deðen acýdan korktuðundan mý uðramýyor mutluluklar yoluma?

Alnýmýn akýyla dilencilik yapmama mý kýzýyor hayat
Yoksa bu kadar acý az mý geldi hayatýma…???





Sosyal Medyada Paylaşın: