Ayrýlýk mý olmalý her zaman sonu? Yüreðimizin duraðýna uðradýðý, ilk günler gibi kalmalýydý oysa Susmak istedikçe, kelimeler büyüyor içimde Anlamak mý istemiyorsun? Ya da anlamamak iþine mi geliyor? Çözemedim…
Ayaklarýmýz yerden kesilip kanatlanýp uçarken Umut baðladýðýmýz paraþütün açýlmadýðý gibi Neden yerlere çakýlýrýz ki? Hava nemlenir, küf kokusu dolar genizlere Deniz, iyot kokusundan yoksun, leþ kokar Çizdiðimiz aþk yolu vuslata açýkken Engel olmadýn kurulan barikatlara Kim çýkmazlara çýkardý ki? Pes ettin karþý koymadýn Ve sen neden buna izin verdin?
Yoksa bir oyun muydu bana sergilediðin? Kendince kurduðun hayat sahnesinde Sana, bana biçilen roller belli miydi? Baþlangýç; aþkýn güzel yüzüyle tanýþmak Ortasý; fay hattý misali çatlaklarla dolu Finale yaklaþtýkça ayrýlýk çanlarý çalan…
Yok; Yok, ben bu rolü beðenmedim Sonunu sen bilen Bense hiçbir þey bilmeyen figüran mýydým? Kim yazdý bu oyunu? Ve sen, kaç kiþiye daha daðýttýn bu rolü?
Bilmediðim bu yolun, ilk tümseðinde ayaðým takýldý Ve sen ardýna bakmadan, elini esirgeyenmiþsin Bilmediðim bir þey daha varmýþ Sende, aþký bozuk para misali harcayanlardanmýþsýn Bu gerçekle yüzleþmekti Ýçimde yangýnlara yol açan…
Senin de bilmediðin bir þey vardý Benim yolculuðum bir heves deðildi Seninle çýktýðým bu yolu Önüme çýkan tüm engellere raðmen Asla, sen gibi yolun yarýsýnda terk etmedim ki…