Anılar

Beni hoyrat bir zamanda,
Yýkýp geçti ateþten anýlar.
Ah duvarlar,
Ah duvarlar.
Çehresiz gölgemi yansýtýrlar.
Týpký benim gibi,
Öksüz ve yetim þu sokaklar.


Gecenin karanlýðýnda,
Karanlýkta evler.
Tek, tük pencerede ýþýklar,
Üst, üste tuðlalar,
Boz renkte birer devler.
Ah aynalar,
Ah aynalar.
Gösterirler yüzümde yeryüzünü,
Çehremde beliren çizgiler.


Her günüm hayatýn çýkmaz sokaðýnda,
Akþam olunca belirirler.
Beynimin bir yerinde,
Silemiyecegim kadar derindeler.
Ah insanlar,
Ah insanlar.
Her biri ihanetin sarmalýndalar,
Mahþere dörtnala giderler.


Hesapsýzca sevildim sandýðýnda,
Sýrtýný dönüp giderler.
Ýhanete bedel defterini dürerler,
Mahþere kalmadan,
Gönülleri ateþe sürerler.
Ah anýlar,
Ah anýlar.
Olmamýþ gibi yaþarken,
Olmadýk anda gelirler.

Sosyal Medyada Paylaşın: