Gündüzü gönderip, Gece boyunca, El, ele tutuþup coþan biz miydik. Mehtabýn çizgisi, Denize vurunca, Bir temaþa ile bakan biz miydik.
Elin, elimdeydi, Gözün gözümde, Mýrýltýyla name çaðýran biz miydik. Þimdi uzaktasýn, Ben ise meçhul, Baþka elleri tutan biz miydik.
Ýki satýr hece, Dilde bilmece, Aþkýn tarifini yazan biz miydik. Gönülden gönül’e, Bir yol var derler, Gidilen yollardan sapan biz miydik..
O güzel günleri, Bitmez anlarý, Mazide bir yere atan biz miydik. Mevsiminde açýp, Gülen gülleri, Gönülde yer yok diye atan biz miydik.
Ayrýlýklar bize, Çok uzak derken, Gözyaþý ile veda eden biz miydik. Kavuþmak biryana, Görmek rüya, Þimdi uzaklara bakan biz miydik. Sosyal Medyada Paylaşın:
Jale Keskin (Karadurmuş) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.