Bir ’’düþ’’ var þimdi gözlerimin önünde... Sarmýþsýn her yerini, Yalnýzca Sen varsýn içinde. Ben olmuþum Pamuk Prenses, Sen olmuþsun Beyaz Atlý Prens. Dolaþýyor etrafýmýzda bir cadý, Elinde kýpkýrmýzý zehirli elmasý . Ne kadar bilsekte sýfatýný, Sokuluyor yine de sinsice, Yok etmek istiyor; Tüm fesatlýðýnda Aþk’ýmýzý
Düþlerde bile karanlýklar var... Ýstediðin kadar beyaz olsun de. Deðiyor; ucundan da olsa, yine de. Bu düþ benim ya ...! Ýþte o an, dönüveriyorum; Cesur bir askere... Elimdeki kýlýcýmla, Yýrtýyorum tüm karanlýklarý. Parçalýyorum; zehirli elmasýyla cadýyý. Ýzin vermiyorum, istemiyorum ; Benim düþümde, Senin yüzüne deðecek hiç bir siyahlýðý..! /NergizA/
Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.