Sen … en keskin ,en suskun sancýlarýmýn
Geceye ihbarcýsý
Sen …en çok kendimi bulduðum kaybým
Sýðmazken hiçbir coðrafyaya
Hiçbir yürek açmazken kapýlarýný
Sýðýndýðýmsýn
Türküler mýrýldanýyorum tenhalarýnda zamanýn
Notalarý hüzün
Adý hazan
Þiirler yazýyorum içinde sen olan.
Yaþamýmda olmadýðýn kadar saklýyorum
Her bir harfinde seni
SEN…deyince
Dilime düþmeye kalmaz
Kendini bileyen keskin býçaða döner her mýsra
Ve bilenir kalp taþýnda yaþanmamýþ bir aþk
Ýhanetle çürümüþ bir bedenden muhalif bir ruh düþer
Þehrin yaðmalanmýþ (h)iç edilmiþ sokaklarýna
Týrmanýr saçlarýma
Fýsýldar: Aþk(ým)
Çýldýrtan bir saðýrlýk çözülür birden
Devinir damarýmda buz tutan kaným
Maviye tüllenir gri bir gece gizlice
Bilirsin
Hep kýrgýn bir bakýþý vardýr gözlerimin
Rutubetli çukurlar kazýlmýþtýr yüzüme
Güneþ doðacak bir kuytu bulurken mutlak kendine
Uðramaz hücrelerinde hapsettiðin bu bedene
Sen…
Beklenmediðin adreslere yol alýrsýn
Ben…
Sus(a)kalýrým kimselerin bilmediði
Anlamadýðý bir dilde
Bir arsýz hüzün sökülür de yerinden
Taþar þehrin surlarýndan
Titrer diyâr-ý kalp
Gel…gör cennetin emzirdiði kadýn
Tek bedende nasýl taþýnýr aþk
Nasýl taþlaþýr ruhsuz bir tende
Bilmez misin
Ne Adem dedi ne de Havva
ADEM ile HAVVA dedi
Kesrette vahdet dedi
Kalbe indi…AÞK