----
ve sen aþk
sen nereye yolunu düþürürsen
gökkuþaðý oraya serer kendini
kan çeker gibi çekiyor senide hikayeler
ip atlardýk seninle tehlikeli saatlerde
yanaðýma dokundun
taklacý güvercinler kondu pencereme
komþularýn ziline basýp kaçan çocuk tebessümüydü heyecaným
gözlerimi kýsýp baktým gün/eþime
bez bebeklerimi unuttum kaldýrýmda
sek sek atlýyordum senden az önce
kollarýnda uyandým anne diye aðlayarak
gözlerimi sildin
yanaðýmda buselerden bir gamze
yollar buz tutmuþtu
sende beni
ellerimizi ovarak soðukla alay ederdik
yanaklarýmýz soðuktan kýrmýzý çiçek
acýkýnca beraber yerdik
elma þekeri
ev isimli lahitde
dilim aðzýmda cansýz
çetrefilli kurabiyeler kusuyordum
veledi-zina annemin rahmi
ayaklarýndaki kulaklarýna baðýrýyordum
-gözlerime batma
boþ beþik dolu tabutum anne!-
güvelenmiþ sýrlarým varmýþ
tavan arasý göz dalmalarýmda buldum
ilk düðmeyi açmak gibi
sökülüverdi aþk iliklerimden
intihar çiçekleri etrafýmý sarmýþ
sen düþtün yüzüme
annem çolak
sar beni kollarýnla
þimdi hangi tüy tende kalýr
dudaklarýmýzýn kýzýllýðý seviþiyorken
kasýk kasýða...