Sağır oda

kaynar mum damlalarý döküldü önce sayfaya
kalem iþaret parmaðýndan küçük
þiir ölüsü dolu kaðýtlar masanýn ayaðýna sýkýþtýrýlmýþ
katran karasý gecede eylül sarýsý izmaritler
þair hala gelmedi
yine hangi cehennemin dibini üflüyor
baþlarým böyle þiire de þaire de





saat epey ilerlemiþ
dolunay da çýktý
ýslak kokuyor hava sanýrým yaðmur da baþladý
karyola gýcýrdamasa hemen uykuya dalacak

/pencereleri kýranýn anasýný,avradýný,þiirini/

’’burasý ne zaman ben neresiyim’’ derken kafasýný terliðe vurdu karafatma’lar
muadilsiz ölüm





bozuk bir frekans kulaklarýný becerirken
yinede en sevdiði parçayý kesik kesik öksürür gibi dinledi


"sen benim eksik kalan yerimsin…
kapattýðým pencereler, güneþlere çektiðim o perdelerim…
sen benim hiç sevmediðim sessizliðimsin…
kaybettiðim yolum, korktuðum karanlýk, hiç tutamadýðým o yeminlerim…
sen benim terk ettiðim þehirlerimsin…
düþtüðüm çukur, uzanan ellerim,
sen benim kovulduðum cennetimsin!.."








bir ses duydu derinden
canýný alýyorlar sanki bir kahpenin
duvarlarý týrnaklarýyla okþuyordu birileri
kuru ekmek gibi kuruyan dudaklarýný ýsýrdý
diþlerinde kanýn demirsi lezzeti

/çok þükür bu gece de doyduk/

diye inliyordu komþu kadýnlar





kaç izmaritin dibinde söndürmeye çalýþtý
þehvetin ýslak tenini

/ziftin pekini iç ulan/

tahrik olmayan her kadýnýn baþý aðrýr
ruhunu parçalarken azgýn silüetler





tanyeri aðarmýþ
farkýnda deðil þair
zaman su gibi terlemiþ üzerine
diþlerini birbirine çarparak uyumayý öðrenemedi
ezan sesi duyuldu
her yaþadýðý gün/ah
üç kere aðzýný yýkadý
üç kere ruhunu
seviþme titreþimi gibi titrerken elleri
bir daha asla þiir yazmam
yazarsam ...



ruhuna el þiir!











Sosyal Medyada Paylaşın: