eðleþme yol üstünde sararýp giden mevsime yetiþ ey ahvalim bilen zamanýn orta yerine düþmüþ bir meteor gibi beni darmadaðýn beni dev bir boþluða çeviren bu akþamlardan sabahlardan ikindiden poyrazdan zamansýz yaðmurdan al kurtar ellerimi
ahh gizleyebilseydim dünyayý mavisini denizin ay’ýn gözlerinden ellerinin narinliðinde saklayabilseydim hoyrat ellerimi ölmek gibi kefenlense tabutlansaydý bütün mevsimler buðdayý sararmadan biçen vandallar olmasaydý yeryüzünde yeryüzü dediðim ne ki senin benim çocuklarýn yüzü yüzümdeki her kýrýþýk sana akan nehirlerin yataðý gibi sözüm ve yüzüm kurak çorak ve çýplak asýrlardýr vay ki emeðimizi elimize vermiþler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Cafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.