Aslýnda ben sana hikâyemi hiç anlatmadým Ta ki bugüne dek
...
Çocuklara düþkündüm hep bilirsin Eksik kalan yanlarým gibiydiler Ýçimde ki yalnýzlýðý anlayan Dibe vurduðum vakitlerde beþ kuruþluk çikolataya tav olan Ve olur olmaz haylazlýklarýna gülmeyi bilen.
Düþündün mü hiç bilmem en sevdiðim þehirdi adýn Meskûn sokaklarýna çiseleyen. Þehirdin iþte, bazen kaybolduðum Zaman zaman terkedip giden. Ne severdim tren istasyonlarýný Geliþ gidiþ yönlerinde bulurdum kendimi, biraz aðlamaklý.
Ben büyütürdüm düþleri büyütmesine de Tek kalýnmýþlýk tetiklemiyor hayalleri ne de olsa. Boðazýmda yutkunamadýðým bir acý Tetikliyor sigara dumanýnýn tiryakiliðini. Oysa ellerin gibiydi sigara tiryakiliði de Örtüþmeyince avuçlarýmla daha bir itiyorum kendimi uçurumlara.
Ah benim bu düþgüzarlýðým En pahalý cinayetleri iþleyesimi getirirdi aklýma Ve dudak köþelerine yaptýðým kaçamaklarý.
Evet Fazla þiir biriktirmiyorum suretine Çünkü suretin büyük bir palavradan hallice.
Sahi, hiç öfkeme tutulmuþ muydu yüzün? Ve dudaklarýn adýmýn yalancýlýðýna kanmýþ mýydý? Yok be oðlum, Korkma! Adýn sýr gibi dudaðýmda, sýrrýmý sýrdaþýmla paylaþtýðým olmuþtur evet O da çocuklarýmdýr.
- Gülümse -
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.