Söylemeye korkuyorum kaçtýðým sen misin yoksa kendime itiraf etmeye korktuðum gerçek mi sana dönmeyi deli gibi isterken
gururum inadým engel oluyor buna ben senden kaçarken aslýnda sana koþuyorum sana koþarken kendimle verdiðim savaþtan yaralý çýkýyorum kanrevan içinde acýlar çeksem de bu gerçeði kabullenemiyorum ben çok korkuyorum
yüreðim sana koþarken ayaklarým geri adýmlar atýyor sendelenip yere düþüyorum ayaða kalkacak gücü kendimde bulamýyorum yaralý bir ceylanýn ürkekliði ile avcýdan kaçar gibi sana koþuyorum o kadar güçsüzüm ki seni sevmekten korkuyorum bu avcýya teslim oluyorum teslim olduðumun farkýna varamýyorum
çok inatsýn diyordun ya haklýsýn inadýmý kýrýp sana dönemiyorum þunu biliyorum ki ben kendime bile itiraf edemiyorum galiba ben çok korkuyorum seni sevmekten korkuyorum
anla iþte yok bir þey
korkuyorum
....
MELTEM KINIC
Sosyal Medyada Paylaşın:
meltem kınıc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.