Yüreðimden dökülen her mýsrada Seni buldum Gözlerimden akan her yaþta Sen vardýn Ben Sana þiir gibi taptým Sen ise Beni sýrtýmdan vurdun
Þiir gibi toz pembe hayaller kurdum Ýçinde sen ve ben olan Ýçinde biz olan Ben sana düþlerimde Þiir gibi yuva kurdum Sen ise kurduðum yuvayý Deprem gibi sarstýn Yýktýn baþýma
Yýkýlan yuvamýn taþlarý Yüreðimin üstüne düþtü Umutlarým yok oldu Umut ýþýðým söndü Ben seni þiir gibi sevdim Sen ise Beni vurdun gittin
Yok oldum gözyaþlarýmda Þiir gibi ölüme adým adým gittim Sona geldiðim an Noktayý sayfaya deðil Ömrüme çakýp bittim Ben seni þiir gibi sevdim Seni ise Can evimden vurdun beni Gittin
Þimdi þiir bitti Aþk bitti Ömür tükendi Ve ben Sensiz yürüyorum cehenneme þiir gibi
yazan ve seslendiren Meltem Kýnýç
Sosyal Medyada Paylaşın:
meltem kınıc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.