Limandaydýk. Ýþ erken bitmiþti ve yolcularýn gemiden çýkmasýna yarým saat vardý. Oturmuþ sigara içiyorduk dünyanýn yakasýndan düþmeyen güneþi bekleyerek… “Hangisini önce yapýyorsun?” dedi. “Anlamadým?” “Ýþedikten sonra mý sýçarsýn yoksa önce mi?” “Ayný anda sanýrým. Dikkat etmedim.” “Ben önce iþerim.” Kýsa bir sessizlik oldu. “Geçen hafta part time gelen kýzlardan birini götürdüm.” Dedi. “Öyle mi?” “Evet.” Dedi ve gülümsedi rengi ocaðýmdaki yaðlarý hatýrlatan sarý diþleriyle. “Bir kadýn için en son ne zaman dövüþtün?” diye sordu. “Genellikle kadýnlar benim için kavga eder.” “Ya korkaksýn ya da büyük palavracý.” Dedi bir þey söylememi umarak… Derken “Müdür geldi!” dedi acýklý bir ses ve benden baþka herkes ayaða kalkarken oturup sigara içmeye devam ettim. Martýlarýn en sevdiði rengiyle pembeydi o sabah gökyüzü…
Sosyal Medyada Paylaşın:
iveysi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.