RUH DÜŞMESİ

Adýn, adým adým yüz çevirmekte
Zaman es geçmekte beni
Toprak yollu mahallelerin
Sokak taþlarýndaki çocukluðumda kaldý her þey

Yemyeþil bayýr çimenlerinde
Yýrtýk ayakkabýlarýmla oynadýðým
Kýrmýzý, patlak topumdu mutluluðum

Kutulardan,
Doðmamýþ bebeklere ev yaptýðým zamanlar
Bir ruhun penceresinde kaldý
Sarýp sarmaladýðým kolsuz kazaklar çekti
Ruhlar mý düþtü?
Ben mi büyüdüm?

Kâðýttan düþlerde geniþ gemiler yüzdürüyordum
Briket mutluluklar diziyordum,
Yüreðimin tamirhane köþelerine
On-on bir anahtar büyüklüðündeydi gözlerim

Sabah çapaðýna su serptiðim zamanlardý
Aynada, saçlarýmý yarým limona yedirdiðim,
Kahvaltýmýn annem tarafýndan hazýrlandýðý,
Sýcak bir çay tadýndaydý bütün mutluluklar
Ruhlar mý düþtü?
Ben mi büyüdüm?

Yanlýþ mevsimlere mi denk geldik hep?
Yaðmurdan kaçarken mi doldurduk yüreklerimizi?
Oksitlenmiþ sevdalarla
Üþüdüðümüz bundan mýdýr?
Ve ruhlarýn düþmesi...

Bizi yanlýþ zamana býraktý bir kýþ lekesi

Sosyal Medyada Paylaşın: