GÜNEŞ,DOĞMAĞA UTANIR..

GÜNEÞ,DOÐMAÐA UTANIR..

Sen hiç hasret yaþadýn mý? Ben hasretlerde yanarken…
Gurbet nedir,hiç tattýn mý ?.Ben gurbetlerde yaþarken..

Karanlýklarda kaldýn mý?.Benim Güneþim solarken…
Yalnýz kaldýn mý hayatta ?.Ben yapayalnýz yaþarken…

Acý nedir,bilir misin ?.Kâlbim acýyla dolarken…
Ýzbelerde,senden uzak..Asude hayat umarken..

Umut ýþýklarým sönmüþ,kederlerde boðulurken !.
Sen umutsuz yaþadýn mý ? Bahtýma lânet okurken…

Kahkalarla güldün mü ? Ben alev-alev yanarken !…
Yüreðin burkulmuþ mudur?.Benim yüreðim kanarken…

Kötümserlik duygularým hayallerimi yutarken,
Sen,bütün bundan habersiz,neþ’eyle gezip-tozarken..

Kuma hasret dalgacýklar beton sahili yalarken..
Bir mutluluk,bir huzur,bir küçücük neþ’e umarken..

Beni andýðýn oldu mu ? Ben ,hergün seni anarken,,,
Bir gelip soracak mýsýn ?.Ecel kapýmý çalarken..
.
Yýldýzým sönmüþ,Güneþim ha soldu,ha da solarken,
Yakýcý hüzmeleriyle Güneþ doðmaða utanýr;
DOSTLUÐUN tek Güneþimdir,Ki Güneþ’i kýskandýrýr…
.

—— Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-12.07.2009


Düzenle

Sosyal Medyada Paylaşın: