Geçer, Sensiz Zaman Aleyhime Geçer...

Bir kaç adýmýnla,
Sadece bir kaç adýmýnla;
Nasýl oldu da bu kadar uzaklaþabildin benden?

Aramýza kaldýrýmlar,
Sokaklar,
Caddeler,
Gittikçe aþýlamayacak hale gelen,
Hiç bitmeyecek yollar soktun...
Bak,
Yarýn günler de girecek aramýza,
Sonra aylar,
Daha sonra yýllar...
Kýsacasý;
Yaþadýðým sürece geçmiyor dediðim,
Diyeceðim zaman...

Zamanla yaþlanacaðýz her canlý gibi,
Ki ben canlý sayýlmasam da yaþlanacaðým elbet...
Elim telefona gitse de çoðu zaman,
Seni arayamayacaðým.
Peþinden gidecek,
Nasýl olduðunu soracak cesareti
Bulamayacaðým hiçbir zaman...
Sen de geri dönmeyeceksin bana,
Çünkü bunu aklýnýn ucundan bile geçirmedin hâla...

Tesadüfen karþýlaþýrsak,
Sadece tesadüfen karþýlaþýrsak yolda.
Ýþte o zaman görebileceðiz birbirimizi,
Ama sadece görebileceðiz...
Dokunmanýn,
Sarýlmanýn,
Koklamanýn,
Yasak olduðu bir coðrafyada...

Merak ettiðim tek þey;
Beni tanýyabilecek misin acaba?
Ya da þöyle demeliyim,
Beni ne hâle getirdiðini görebilecek misin zamanla?

Ahmet Kastanc
Sosyal Medyada Paylaşın: